In Vitro - Kompendium wiedzy

Wskazania do in vitro

Poznaj wskazania do zastosowania metody in vitro ze strony: - kobiety, - mężczyzny, - obojga partnerów lub o nierozpoznanym podłożu.

czytaj dalej...

Etapy in vitro

Etapy metody in vitro: – stymulacja hormonalna jajników, - pobranie komórek jajowych i nasienia, – zapłodnienie pozaustrojowe, – embriotransfer.

czytaj dalej...

Kontrowersje wokół in vitro

Kontrowersje wokół in vitro: - nadliczbowe mnożenie zarodków, diagnostyka preimplantacyjna, - mrożenie zarodków, - stanowisko religii.

czytaj dalej...

Czym jest zapłodnienie pozaustrojowe?

Zapłodnienie pozaustrojowe jest techniką wspomaganego rozrodu i objawową metodą leczenia niepłodności. Wspomaganie rozrodu, tzw. ART (ang. assisted reproductive technologies) obejmuje kilka różnych zabiegów odbywających się na poziomie komórkowym, a ich wspólnym mianownikiem jest przebieg in vitro, czyli poza organizmem żywym. ART traktuje się je jako ostaną szansę na poczęcie i zrodzenie biologicznego potomka, kiedy inne metody leczenia zawiodły. Nauka używa na określenie ‘zapłodnienia pozaustrojowego’ terminu in vitro fertilisation (IVF), który pochodzi z łacińskiej nomenklatury badań laboratoryjnych. Badania te dzieli się na dwa rodzaje:

in vivo – doświadczenie odbywające się w warunkach laboratoryjnych, ale wewnątrz organizmu żywego;
in vitro – doświadczenie mające miejsce poza organizmem żywym, dosłownie ‘w szkle’.

Zapłodnienie in vitro odbywa się zatem poza ciałem kobiety na plastikowych szalkach. Polega na pobraniu gamet męskich i żeńskich i połączeniu ich w inkubatorze bądź pod mikroskopem. Kiedy zapłodniona komórka zaczyna się dzielić, zarodek przenoszony zostaje do organizmu matki, by mógł zagnieździć się w ścianie macicy. Aby zwiększyć powodzenie zabiegu, pobiera się więcej komórek jajowych i wszczepia dwa, czasem trzy zarodki. Część z nich zostanie stracona, ze względu na wady genetyczne. Jeśli dojdzie do zapłodnienia większej liczby gamet niż można wszczepić matce, zamraża się je albo oddaje do adopcji innej parze. Jeśli jeden z partnerów lub para nie mają swoich komórek płciowych, mogą skorzystać z gamet dawców.

Powodzenie in vitro szacuje się na 20–30% w zależności od wieku matki. Kobieta starająca się o dziecko powinna do zabiegu przystąpić przed 40. rokiem życia ze względu na starzenie się komórek jajowych i zbliżającą się menopauzę. Szacuje się, że po 44. roku mniej niż procent leczonych kobiet rodzi dziecko, nawet jeśli poczęło się z komórek dawców. Związane jest to bowiem ze zmianami w gospodarce hormonalnej i w obrębie błony śluzowej macicy. W Polsce nie ma jeszcze ustawy, która regulowałaby kwestie wiązane z wiekiem przyszłej matki.